Voetsporen op de Brink
22 maart 2005
J.R. Sietsema schrijft op de website AsserJournaal.nl een recensie over het boekje ‘Voetsporen op de Brink’. Twintig verhalen over Assen, waarvan eentje van mijn hand. De volledige tekst van de recensie staat hieronder. Cursivering en vetgedruktheid van de auteur.
– – –
Competitie-element gerelativeerd door keuze voor achtjarige winnaar
‘Voetsporen op de Brink’ aardig boekwerkje als afsluiting schrijfwedstrijd Culturele Hoofdstad
ASSEN – ‘Voetsporen op de Brink’. Zo heet het boekje dat zaterdagmiddag tijdens het boekenfestival ‘De Vaart der Letteren’ werd gepresenteerd. Er staan twintig verhalen en gedichten in die samen een wandeling door Assen vormen. De bijdragen zijn van (oud-) Assenaren die meededen met de schrijfwedstrijd ‘Denkend aan Assen’. Deze wedstrijd was door de gemeente georganiseerd in het kader van Assen, Culturele Hoofdstad van Drenthe. Het is een alleraardigst boekje geworden waarvan het concept zeer eenvoudig is. Vraag via de media iedere Assenaar om mee te doen met een schrijfwedstrijd en stel vooraf een opdracht.
Verzamel de inzendingen, zet er een jury van mensen op die verstand hebben van schrijven en … voilá. Je hebt een boek. Zo ongeveer moet het idee zijn ontstaan bij de organisatie van Assen, Culturele Hoofdstad. Is dat origineel? Nee. Is dat erg ? Helemaal niet. Want wat er nu ligt is een beknopte bloemlezing van heel aardige en leesbare verhalen en gedichten. Enerzijds gemaakt door ‘echte’ actieve dichters zoals Klaas Koops, Geert Loman en Matteus Patinnasarany en anderzijds door de Assenaren van wie je anders misschien nooit iets in het openbaar zou horen of lezen. Een uitzondering op die regel maak ik voor raadslid en manager van Trio Aquiles, Luc Rengers en Kloostervener Herman Roozen, scenario-schrijver voor strips als Dirkjan, Donald Duck en Jan, Jans en de kinderen.
Ook voor Harry Harmsen, predikant in Kloosterveen en gewend om achter de schrijftafel plaats te nemen voor de wekelijkse preek, en voor kunsthistorica Roberta Hilbrandie-Meijer die ook niet onbekend is met het fenomeen schrijven.
Boekje geschikt voor rustige zondagmiddag
Voor de rest staan er verhalen in van authentieke Assenaren die in hun vrije tijd achter hun pc kruipen en gedichten of verhalen schrijven. Zoals Marleen Mulderij-Teule, leerkracht aan de christelijke basisschool ‘Het Octaaf’ in Baggelhuizen, die een gedicht van zes strofen schreef over haar rustpunt: Het Noord Willemskanaal. Of Stevine Groenen, die in drie en een halve strofe de Groningerstraat bezingt.
De jury, schrijfster Janine Hoekstein en dichter/schrijfdocente Nicolette Leenstra kozen uit de vijfenzeventig inzendingen twintig bijdragen, die op een vooral rustige toon de stad bezien door de ogen van de schrijvers/dichters. Uitschieters in emotionaliteit zitten er niet tussen. Alle bijdragen meanderen voort in een prettig tempo, wat het boekje geschikt maakt voor een rustige zondagmiddag of een andere achternamiddag bij een geurige kop koffie of thee.
De verzorging van het werkje is wel een aparte vermelding waard. De lay out van Miriam Steenbeke mag er zijn. De schrijfwedstrijd is hiermee op een aardige manier afgesloten. De keuze van de jury voor de winnende inzending van de achtjarige Imre de Jonge uit Smilde relativeert daarbij ook nog eens het competitie-element, zodat iedereen die deelnam (ook zij die niet werden uitgekozen) met een goed gevoel achterblijft.
– – –
Voetsporen op de Brink
22 maart 2005
J.R. Sietsema schrijft op de website AsserJournaal.nl een recensie over het boekje ‘Voetsporen op de Brink’. Twintig verhalen over Assen, waarvan eentje van mijn hand. De volledige tekst van de recensie staat hieronder. Cursivering en vetgedruktheid van de auteur.
– – –
Competitie-element gerelativeerd door keuze voor achtjarige winnaar
‘Voetsporen op de Brink’ aardig boekwerkje als afsluiting schrijfwedstrijd Culturele Hoofdstad
ASSEN – ‘Voetsporen op de Brink’. Zo heet het boekje dat zaterdagmiddag tijdens het boekenfestival ‘De Vaart der Letteren’ werd gepresenteerd. Er staan twintig verhalen en gedichten in die samen een wandeling door Assen vormen. De bijdragen zijn van (oud-) Assenaren die meededen met de schrijfwedstrijd ‘Denkend aan Assen’. Deze wedstrijd was door de gemeente georganiseerd in het kader van Assen, Culturele Hoofdstad van Drenthe. Het is een alleraardigst boekje geworden waarvan het concept zeer eenvoudig is. Vraag via de media iedere Assenaar om mee te doen met een schrijfwedstrijd en stel vooraf een opdracht.
Verzamel de inzendingen, zet er een jury van mensen op die verstand hebben van schrijven en … voilá. Je hebt een boek. Zo ongeveer moet het idee zijn ontstaan bij de organisatie van Assen, Culturele Hoofdstad. Is dat origineel? Nee. Is dat erg ? Helemaal niet. Want wat er nu ligt is een beknopte bloemlezing van heel aardige en leesbare verhalen en gedichten. Enerzijds gemaakt door ‘echte’ actieve dichters zoals Klaas Koops, Geert Loman en Matteus Patinnasarany en anderzijds door de Assenaren van wie je anders misschien nooit iets in het openbaar zou horen of lezen. Een uitzondering op die regel maak ik voor raadslid en manager van Trio Aquiles, Luc Rengers en Kloostervener Herman Roozen, scenario-schrijver voor strips als Dirkjan, Donald Duck en Jan, Jans en de kinderen.
Ook voor Harry Harmsen, predikant in Kloosterveen en gewend om achter de schrijftafel plaats te nemen voor de wekelijkse preek, en voor kunsthistorica Roberta Hilbrandie-Meijer die ook niet onbekend is met het fenomeen schrijven.
Boekje geschikt voor rustige zondagmiddag
Voor de rest staan er verhalen in van authentieke Assenaren die in hun vrije tijd achter hun pc kruipen en gedichten of verhalen schrijven. Zoals Marleen Mulderij-Teule, leerkracht aan de christelijke basisschool ‘Het Octaaf’ in Baggelhuizen, die een gedicht van zes strofen schreef over haar rustpunt: Het Noord Willemskanaal. Of Stevine Groenen, die in drie en een halve strofe de Groningerstraat bezingt.
De jury, schrijfster Janine Hoekstein en dichter/schrijfdocente Nicolette Leenstra kozen uit de vijfenzeventig inzendingen twintig bijdragen, die op een vooral rustige toon de stad bezien door de ogen van de schrijvers/dichters. Uitschieters in emotionaliteit zitten er niet tussen. Alle bijdragen meanderen voort in een prettig tempo, wat het boekje geschikt maakt voor een rustige zondagmiddag of een andere achternamiddag bij een geurige kop koffie of thee.
De verzorging van het werkje is wel een aparte vermelding waard. De lay out van Miriam Steenbeke mag er zijn. De schrijfwedstrijd is hiermee op een aardige manier afgesloten. De keuze van de jury voor de winnende inzending van de achtjarige Imre de Jonge uit Smilde relativeert daarbij ook nog eens het competitie-element, zodat iedereen die deelnam (ook zij die niet werden uitgekozen) met een goed gevoel achterblijft.
– – –
