1, 2 of 3?
De keuze is reuze
De weg naar succes is geplaveid met mislukkingen. Of wat concreter: voor elke cartoon die u van me ziet zijn er twee afgekeurd. Ik stuur de opdrachtgever namelijk (bijna) altijd eerst drie suggesties. De leukste werk ik uit voor publicatie. Soms ben ik het niet helemaal eens met de keuze. Humor is relatief en persoonsafhankelijk.
Illustraties worden ook vaak genoeg afgekeurd. Omdat ze (nog) niet goed weergeven wat de bedoeling is. En aan praatplaten moet menigmaal het nodige geschaafd worden. Soms moet er in een heel laat stadium nog een poppetje bij of af. Maakt mij niet uit. Ik hou er pas mee op als het goed is.
De cartoonvoorstellen bewaar ik wel allemaal. Soms blader ik ze nog door op zoek naar inspiratie voor een Dirkjan-grap of zo.
Een schets voor een praatplaat die uiteindelijk niet gemaakt is. Jammer. Had heel leuk kunnen worden.
Voorstelbaar
En? Is het wat?
En dan zijn er nog de offertetrajecten. Een klant wil iets en wil weten wat het kost. Ik begin meestal al in een vrij vroeg stadium met tekenen. Nog voordat de meter loopt, bij wijze van spreken. En dan wordt het niks. Ik vind dat geen verloren tijd. De opdrachtgever is dankzij mij weer wat wijzer geworden, en dat is wat bij ze blijft hangen, denk ik. En anders maar niet.
Bijgaand plaatje is gemaakt voor een website voor verzamelaars. Het is een variant op meneer Prikkebeen, een stokoude strip. Ik vond het wel een mooi figuur om als mascotte dienst te doen voor de site. Maar ze gingen met iets en iemand anders in zee.
Zo heb ik nog wel meer plaatjes in mijn archief. Elk plaatje is gelukt (want leuk geworden) en mislukt (want niet gebruikt voor het doel waarvoor hij gemaakt is). Onderstaand plaatje van Gijs heeft het ook niet gehaald.
Probeersel ‘Bart & Senna’ voor Het Gezinsblad. had best een leuke stripreeks kunnen worden.