Mijn allereerste Opa

Begin 2004 mocht ik mijn kunsten vertonen voor het weekblad Boerderij. Henk Groeneveld, bedenker en tekenaar van de wekelijkse strippagina Opa, wilde er mee stoppen. Het blad was op zoek naar een opvolger. En ik was net in die tijd op zoek naar vast werk. Mijn plan was om de strip te gaan schrijven en het tekenwerk te laten verzorgen door iemand van Studio Noodweer. Maar de hoofdredacteur vond mijn werk acceptabel en had de strip liever van één maker. Ik maakte eerst wat proefpagina’s. Hier ziet u de eerste.

Om de één of andere reden geef ik Opa hier een groen overhemd en een groene pet. Misschien wilde ik eens iets anders proberen. Thijs ziet er heel anders uit dan in de latere strips. Daar ben ik blijkbaar nog een keer apart op gaan studeren. En zo zijn er nog veel meer details anders waardoor – wat mij betreft – nauwelijks te zien is dat ik deze pagina gemaakt heb. (De aansluiting van de bretels, de hoogte van de horizon, het ontbreken van wolken, de kleur van (en het ontbreken van een patroon in) het gras, etc.)

Ik was er zelf dan ook helemaal niet tevreden over en heb daarna nog vier pagina’s gemaakt. De vijfde was de eerste die ik acceptabel vond en met enige trots aan de hoofdredacteur durfde te laten zien. De andere vier heb ik laten zien om te laten zien dat ik vooruitgang boekte.

Allevijf maakte ik ze wel op basis van een artikel in Boerderij. Want dat stond bij mij vanaf het begin vooraan: het moet als het even kan over het hoofdartikel gaan.

In de eerste strip kwam Thijs voor als bijfiguur, in de tweede was het de beurt aan de zoon en schoondochter. De schoondochter van Opa was de enige figuur die sinds de strip begon in 1971 weinig veranderd was.

In deze strip ben ik druk dingen aan het uitproberen. Photoshop was nog behoorlijk nieuw voor mij. Een wolkje in de lucht, een dwarrel in de vlekken van de koe, kleurverloopjes aan de hemel. En de lijnen van de zoon in het voorlaatste plaatje hebben een kleurtje gekregen.

Afijn, na vijf proefplaten mocht ik beginnen, en de rest is geschiedenis. Binnen de eerste tientallen afleveringen veranderde er af en toe wat aan de figuren. De nek van Opa werd wat korter en zijn pet wat ronder. De knoop op de pet verdween. Zijn overhemd kreeg minder harde mouwranden, en en werd schaduw toegevoegd. De lettering ging van louter kapitalen naar hoofd- en kleine letters. En natuurlijk paste mijn tekenstijl zich gaandeweg onbewust sluipend aan naar hoe ik het makkelijk vond om te tekenen.

Ik vind het nog steeds niet makkelijk.

De grootste verandering vond een paar jaar geleden plaats. Toen verdwenen de ‘holle ogen’ van zoon, schoondochter, Thijs, Loes, Van Beusekom en de dokter, en maakten ze plaats voor de ‘centsprentoogjes’ die ze nu hebben. En de kaders om de tekeningen gingen lijnloos verder.

Het enige wat ik nu nog hoef te doen is het volhouden tot 2037. Dan heb ik Opa net zo lang getekend als Henk Groeneveld.